Spettertjes op mijn huid

Aylinn had net een bediende naar haar kamer gestuurd om de rommel op te ruimen, en ze was naar de fontein gegaan.
Ze ging op de rand van de fontein zitten en liet haar hand door het water glijden.

'Aylinn...' zei Dayennae zacht toen ze haar zag.
Ze ging naast haar zitten en streek door de bruine haren van haar dochter.
'Sorry van daarnet, en denk niet dat ik geen spijt heb dat ik jou heb laten opvoeden door anderen.' zei ze oprecht.

Aylinn keek op, recht in de ogen van haar moeder.
'Maar ik krijg soms wel het idee..' zei ze en sloeg haar ogen weer neer.

Dayennae zuchtte.
'Het spijt me echt..' ze sloeg haar armen om Aylinn heen.
'Maar nu moet ik gaan, er ligt nog veel werk in de bibliotheek.'

Aylinn bleef alleen achter.
Ze roerde nog steeds in het water van de fontein en staarde hoe kleine golfjes werden gevormd door de wind.

Alano zat achter een struik toe te kijken.
Hij zou wel naar het bal gaan. Daar zou hij de mooie prinses opnieuw ontmoeten.

Aylinn haalde haar hand uit het water.
Ze zuchtte en stond op en liep verder de tuin in.

Alano liep achter Aylinn aan.
Hij hield zich zo stil mogelijk, in de struiken.
Iedere keer als hij haar zag, móest hij z'n adem wel inhouden.