Stiekem mee

Aylinn deed de deur van haar kamer open en ging op haar bed zitten.
Ze waren gelukkig ongezien door het paleis gekomen.
'Hier ben je veilig hoor, doe die capuchon maar af.' zei ze lachend.

Voorzichtig deed Adina de capuchon af.
Ze keek naar d'r armbandje.
'Hier, voor jou!' Zei ze glimlachend terwijl ze het armbandje afdeed en deze bij Aylinn omdeed.

'Dat is zo lief!' zei Aylinn en bekeek het armbandje goed.
'Wacht even, ik heb ook wat voor jou..' zei ze en begon wat te rommelen in een grote kist aan het voeteneinde van haar grote blader-bed.
Achter mekaar gooide ze papieren met tekeningen, doosjes en andere dingen over haar schouders.
'Aha, hier is het..' mompelde ze en kwam overeind.
Ze had een dichtgevouwen eikenblad in haar handen.
Toen ze het opende zag je wat het was.
Een glimmende steen aan een koordje.
Glimlachend deed ze het bij Adina om en duwde haar naar de spiegel.

'Wauw!' Riep Adina iets te hard.
Ze sloeg meteen een hand voor d'r mond.
Te laat, ze hoorde al voetstappen.
'Ojee! Wat moeten we doen?' Fluisterde ze paniekerig.

'Aylinn?! Niet zo'n lawaai maken! Moet ik nou naar boven komen of zo?' riep Dayennae, de moeder van Aylinn.
Boos liep ze de trap op naar haar dochters kamer.

'Nee mam! Eh.. ik bedoel, moeder! We.. ik ben al stil!' zei Aylinn geschrokken, maar toch half giechelend.

Adina kroop onder Aylinn's bed.
Half giechelend zat ze daar.
'Is ze al weg? Ik hoor amper wat.' Mompelde ze grijnzend.

Dayennae deed de deur open.
'Wat een rotzooi! Aylinn, ga maar zelf naar beneden om een bediende te halen om het op te ruimen.' zei ze streng toen ze de spullen verspreid op de grond zag liggen.
'Zo hebben we je volgens mij niet opgevoed!'
Boos ging ze Aylinn's slaapkamer uit en trok de deur hard achter zich dicht.

'Pfieuw..'
Adina kwam weer onder het bed vandaan.
Ze keek naar de kaars, en telde de takjes die eruit waren gevallen.
'Zo laat al? Ik moet nu eten!' Riep Adina paniekerig.
Ze ging bij het raam staan en floot naar haar roodborstje.
Deze kwam meteen aangevlogen.

'Nee, en volgens mij hebben júllie mij niet eens opgevoed, maar die stomme etuquette-elven, en leraren!' gilde Aylinn en gooide een kussen van geweven spinnendraad met een klap tegen de houten deur.
'Stom...' ze kneep haar vuisten samen.
Ze kon er niet tegen als haar moeder zo aanstellerig deed, en zorgzaam alsof zij haar had opgevoed.
'Oh, doei Adina..' mompelde ze toen.
'Ik zie je op het bal binnenkort hea?'

'Ja! Zeker wel! Bij mij in het paleis hè! Mag je eigenlijk mee?' Vroeg Adina verbaast.
'Het was voor de 2 gebieden, om wat bij te praten, eigenlijk hebben onze ouders een hekel aan elkaar, maarja..' Grinnikte Adina.

'Ja, gelukkig mag ik mee. Maar als ik een regel overtreed... nou, dan kan ik de mooie elfenjongens wel vergeten.' zei ze lachend.
'Ik zie je daar!'

'Ja! Is goed! Nu ga ik maar gauw!' Zei Adina en ze klom uit het raam, op de rug van het roodborstje.
'Doeidoei!' Riep ze nog en ze zwaaide Aylinn uit.
Zij en haar roodborstje verdwenen in de verte.

Eanor kwam op een paard aangedraafd.
Hij klom onopmerkzaam naar het raam en tikte op de raam.

Aylinn keek op.
Ze zag Eanor bij het raam en vloog er snel naartoe.
Ze deed het open en vroeg: 'Wat is er? Wil je binnenkomen?'

"ja als het kan wan er komen paleiswacht"zei hij

Aylinn hielp hem naar binnen en deed het raam weer dicht.
'Zo, heeft de verveling jou ook de hersens overgenomen?' lachte ze.

"ja net zoals hier niks te doen en mijn broer zijn er niet dus ja"zei hij

'Wil je iets drinken? Ik smokkel altijd een fles bessensap mee.' zei ze.
Ze ging op haar bed zitten en keek vragend naar Eanor.

"ja hoor is goed"Hij zag opeens een bergfluiter.
"Wat doet die hier"zei hij

Aylinn had al glazen gepakt.
Ze keek om.
'Die brengt mijn post. Ik schrijf vaak brieven, weet je.' zei ze.
Ze schonk bessensap in en gaf een glas aan Eanor.

"naar wie dan"zei hij geiteresseerd.
Opeen hoord hij voetstappen op de gang.

'Naar Adina of iemand anders.'
Aylinn hoorde de voetstappen ook.
'Snel in m'n kast!' siste ze en duwde Eanor erin.

Eanor deed de deur toe.
Hij hoorde een stem waar ben je vandaag geweest zei een oudere vrouw

'Nergens...' zei Aylinn.
Ze keek haar moeder aan.
Waarom staan er twee glazen bessensap op je bureau?
'Ik had dorst.' antwoordde ze.
Haar moeder keek even ongelovig, maar ging toen weg.
Aylinn zuchtte opgelucht en toverde de kastdeur weer open.
'De kust is veilig..' zei ze.