Iemand anders zijn

Arriëlla liep met een cape om naar de drukke winkelstraat. Ze had een mooie blauwe cape om. Arriëlla was van huis weggelopen en wilde een ander leventje. Niemand wist dat ze hier was en niemand herkende haar ook. Gelukkig. Ze liep met de menigte mee en kwam bij een groot plein. Daar ging ze zitten en voerde de vogels met brood. Zelf had ze ook honger, maar ze had geen geld om eten te halen. Dat was ze straal vergeten mee te nemen. Ze zou op een manier geld moeten verdienen. Ze ging staan en begon mooi te zingen. Allemaal elven verzamelde zich om haar heen.

Aylinn had haar haren los gedaan dat nu in slierten om haar gezicht heen hing. In de verte hoorde ze gezang. Het was mooi en zuiver. Ze kwam wat dichterbij. Oh ja, je kap op. Anders ziet iedereen je. Aylinn schoof de kap over haar hoofd en ging tussen de elven staan. Ze keek naar een elf die ongeveer 13, 14 was.

Arriëlla was klaar met zingen en ze werd toegejuicht. Dit vond ze fijn. Eindelijk elven die om haar zang klappen en niet omdat het moet. Ze liep naar een tafeltje en ging zitten. 'Een elvenbier, alstublieft.' Zei ze toen de oberelf aankwam.
Arriëlla zag daar een meisje staan met een kap op die naar haar keek.
'Kom er maar bijzitten, hoor!'

Aylinn schoof de kap nog meer over haar hoofd, zodat je haar ogen niet meer zag, alleen haar neus en mond. De rest was beschaduwd. Ze liep naar de elf toe. 'Mooi gezongen.' zei ze. Zijzelf had ook geklapt. Dat soort dingen hadden ze ook vaak in het paleis, maar dan waren de liederen om bij in slaap te vallen. Aylinn ging bij de elf zitten. Ze had geen dorst, dus bestelde ze niets.

'Wil je echt niets?' Ze keek het meisje aan. Ze was vast ongeveer even oud als dat zij was.
'Ik ben......' Zal ze haar eigen naam geven? 'Ik ben Alyssa.'
Arriëlla wilde nooit Arriëlla genoemd worden en had dus zelf (samen met Amayla) de bijnaam Alyssa bedacht.
Zo wilde ze voortaan genoemd worden.
'Wie ben jij eigenlijk?'

Bij die vraag stokte Aylinn's adem even. 'Mijn naam...' zei ze zacht. Ze deed haar hoofd wat omhoog, zodat haar kastanjebruine ogen Arriёlla doordringend aankeken. 'Mijn naam is Siara.' zei ze toen. Ze boog haar hoofd weer wat, zodat Arriёlla haar niet meer aan kon kijken. Haar handen rustten op de eikenhouten bar. De vuurvliegjes in de kristallen potjes aan het plafond vlogen snel heen en weer.

Amayla had lang genoeg gewacht op Arriёlla en liep naar hun toe in het dorp.
Het leek wel of Arriëlla zag dat zij er aan kwam en verschool zich achter haar cape.
Amayla dacht dat ze misschien niet herkend zou willen worden als een princess en zei:
'Wat heb jij nou Alyssa?' Gelukkig lachte Arriëlla achter haar cape.
Ze wist dat Arriëlla liever Alyssa genoemd. Dus hield ze het bij Alyssa.

'Hoi Amayla! Leuk je weer te zien......' Arriëlla vond het weer leuk om haar beste vriendin weer te zien.
Oh ja! Dat was ze vergeten. Ze hadden afgesproken bij dat stromende beekje. Arriëlla zei heel zacht:
'Sorry....Oh, dit is Amayla. Amayla dit is Siara.'

Aylinn bekeek de elf, maar enkel de flauwe glimlach om haar mond was te zien. 'Aangenaam..' zei ze. Ze draaide zich weg. Als er nu te veel elven kwamen, zou ze worden ontdekt. Ze kuchtte even en stond op. 'Ik denk dat ik maar ga.' Ze sloeg haar cape wat dichter om zich heen en liep de bar uit. Het was trouwens hoog tijd dat ze naar huis ging, haar vader en moeder zouden zich zorgen maken.

'Oké... Zullen we nog een keer afspreken?' Vroeg ze aan Siara (Aylinn).
'Dat zou leuk zijn én we kunnen elkaar wat beter leren kennen!'

Aylinn draaide zich om. 'Is goed... ik ken een mooie plek. Ik stuur m'n vogel wel om je de weg te wijzen. Het is een bergfluiter.' Ze keerde zich weer om en liep nu echt weg. Om de hoek, in een donker plekje, deed ze haar kap af en klapte haar vleugels uit. Zo snel als ze kon vloog ze naar het paleis.

'Wanneer?'Wilde Arriëlla eigenlijk nog zeggen. Maar Siara (Aylinn) was al weg.
'Kom zullen wij naar het beekje gaan?' Vroeg ze aan Amayla.
Ze had nu wel zin in het koele water.

'Oké, kom dan gaan we!' Samen liepen ze naar het beekje.