De grote schommel

Aylinn kwam aan bij een boom.
Aan een tak hing een schommel.
Ze ging op de brede plank ervan zitten en zette zich af.
Een zacht briesje ging door haar haren.

Alano keek weer naar Aylinn, en voelde zich weer helemaal gelukkig vanbinnen.
Zachtjes liep hij naar haar toe. Hij moest en zou even met de prinses praten.

Aylinn keek een beetje geschrokken naar Alano.
'Eh... wie ben jij..?' stamelde ze.
Ze ging van de schommel af en ging met haar rug tegen de boom aanleunend zitten.

'Alano..' Fluisterde Alano glimlachend.
Hij ging naast haar zitten, en keek haar aan.
'Prinses..'

Aylinn keek een beetje verlegen terug.
'Mooie naam...' zei ze zacht.
Toen haar hand de zijne per-ongeluk trok ze hem snel weg, een reflex.

Alano glimlachte.
Hij pakte haar hand en trok haar mee omhoog.
'Hoe heet jij..?' Fluisterde Alano lief.
'Je naam zal wel net zo beeldschoon zijn als jij.'

Aylinn wendde haar hoofd af.
Zoveel complimenten had ze nog nooit gekregen.
'Aylinn...' fluisterde ze.
Ze voelde Alano's warme hand in de hare.
'Wat bracht je hier, als ik vragen mag..?'

'Ik kom hier vaker, om naar deze schoonheid te kijken..' Fluisterde Alano terwijl hij met de rug van z'n hand over Aylinn's gezicht streek.
'Je bent de mooiste elf, die ik ooit gezien heb, of gá zien..'

Aylinn voelde haar hart tekeer gaan.
'Hoe vaak?' ze moest die vraag stellen.
'Ik bedoel... ik heb nooit gemerkt dat er iemand was.'

'Bijna iedere dag.. Het afgelopen halfjaar..' Fluisterde Alano met duidelijke spijt in zijn stem.
'Maar wat doet het ertoe.. Ik wilde dat ik áltijd zo met je zou kunnen praten..' Mompelde Alano terwijl hij met zijn gezicht dichterbij kwam.

Aylinn voelde Alano's warmte.
Ze keek hem recht aan.
'Ben je soms van het verbannen-gebied..?'
Aylinn had spijt dat ze het had gevraagd.

'Ja..' Fluisterde Alano, was het dan zo duidelijk?
Hij pakte haar gezicht met 2 handen vast.
'Het maakt voor ons niks uit.. Toch?'

Aylinn schudde van nee.
'Natuurlijk niet.' zei ze.
Voorzichtig raakte ze met haar lippen Alano's lippen.

Alano hield haar gezichtje weer vast, tussen 2 handen.
Voorzichtig liet hij haar los.
'Je bent de mijne.' Zei hij zachtjes.
'Ik laat je nooit meer gaan.'
Hij glimlachte en kuste haar nog eens.

'Denk je dat ik jou ooit zal laten gaan..' zei Aylinn glimlachend.
'Kom mee, ik weet een leukere plek...' zei ze een beetje geheimzinnig en pakte zijn hand.

'Oké!' Zei Alano glimlachend. Hij dacht weer eventjes aan het bal. Wat zou het fantastisch zijn als hij en Aylinn er samen heen zouden kunnen.